ΜΙΑ ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ
Από τις ρωγμές ενός ξύλινου παραθύρου, στη θύμηση πράσινου,γιατί έχει ξεφτίσει από τον ήλιο που το βαράει τόσο καιρό,ένα κόσμο παράξενο κοιτώ, κάτω,που ξεδιπλώνεται μπροστά μου. Με δίψα,τα μάτια μου ακολουθούν τους αφρούς των κυμάτων που μουσκεύουντα βράχια,και αυτούς τους στροβιλισμούς του αγέρα που χαϊδεύουν τα στάχυα,χρυσά που ξεπροβάλλουνκαι επενδύουν με γούστο τούτον εδώ τον […]
