Είναι χρονιά που το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου έχει διαστρεβλωθεί. Η ανταλλαγή απόψεων και ιδεολογιών ή ακόμα και την ανάγκη που έχει ένα άτομο να ακουστεί θα πρέπει να γίνεται κάτω από μια αρχή η οποία θα είναι απαράβατη: να είσαι μορφωμένος ως προς το αντικείμενο που εξετάζεις!
Σε μια δημοκρατική χώρα όλες οι πολιτικές απόψεις θα πρέπει να ακούγονται, εκτός από μια, την αναρχία. Ενώ υπάρχει η αριστερά που δοκιμάστηκε και απέτυχε, η ακροδεξιά που καταδικάζεται, τυμπανίζεται τα τελευταία χρόνια η αναρχία και επιδοκιμάζεται!
Θέλουν να φτάσουμε στα παλαιολιθικά μας ένστικτα, εκεί όπου δεν υπάρχουν νόμοι και κανόνες, δεν υπάρχουν αξίες και ηθικοί φραγμοί, εκεί όπου όλα επιτρέπονται. Είναι αστείο μετά από τόσους αιώνες ανάπτυξης και βελτίωσης της ανθρώπινης ζωής κάποιοι να θέλουν να την πετάξουν στα σκουπίδια. Το προπαγανδιστικό παιχνίδι τους, ότι η αναρχία είναι η πιο άμεση δημοκρατία, πρέπει να τελειώσει. Όσο βγαίνετε έξω και το επιβάλλετε με μολότοφ φωτιές και πέτρες, άλλο τόσο σας θεωρώ φασίστες.
Ορισμένοι βέβαια υποστηρίζουν ότι η αναρχία μπορεί να είναι χρήσιμη, εφόσον προωθεί την ελευθερία, την ισότητα και την αυτοοργάνωση (μήπως είστε κομμουνιστές τελικά;). Άλλοι, ωστόσο, θεωρούν ότι η έλλειψη κεντρικής κυβέρνησης μπορεί να οδηγήσει σε ανασφάλεια και αστάθεια και στην διάλυση της οικονομικής κοινωνίας, άρα εν τέλει στην καταστροφή της ίδιας κοινωνίας
Ήρθε η ώρα να κοιταχτείτε στον καθρέφτη σαν μεγάλα “παιδάκια” και να αναρωτηθείτε, είμαι τόσο ανίκανος που δεν μπορώ να επιβιώσω σε έναν ενήλικο κόσμο και έτσι καταφεύγω σε τόσο εύκολες δικαιολογίες;
Εγώ θέλω νόμους, θέλω κράτος γιατί γνωρίζω ότι μόνο έτσι θα μπορέσω και εγώ να εξελιχθώ και να πετύχω, εσύ;
